Rood Buik Piranha (Pygocentrus nattereri )
Zorg & kweek van roodbuik Piranha (rbp)
Omschrijving:
De roodbuikpiranha heeft een reputatie als een van de meest gevaarlijke zoetwatervissen in de wereld. Hun
mond zit vol met messcherpe, driehoekige tanden, waarmee vlees van karkassen afgescheurd kan worden. De
vis is meestal zilverkleurig, met een rode vlek in de zilveren oogrand. Hij heeft een donkergrijze kop met een
oranjerode keelstreek. Net zoals de naam impliceert, is de buik van de roodbuikpiranha rood. Toch is dit bij
juvenielen niet het geval, die hebben een grijze, gestippelde buik. De maximumlengte bedraagt 33 cm en het
gewicht 3,5 kg
Deze soort is weid verspreid over de wereld in rivieren in centraal en zuidelijk Zuid Amerika ten oosten van het
Andes-gebergte en ten noorden van de Rio Parana/Paraguay in Argentinë en Paraguay. Daarnaast wordt deze
soort gevonden in kustrivieren in het oosten van Brazilië en is hij uitgezet in kunstmatige vijvers in het noord-
oosten van Brazilië, ten bate van de locale voedselvoorziening en de internationale aquariumvis-handel.
leefwijze:
Het voedsel van de roodbuikpiranha bestaat vooral uit vis, insecten, wormen, schelpdieren en af en toe een groter dier. Ook zaden en vruchten
worden wel eens gegeten. In tegenstelling tot hun reputatie eet de roodbuikpiranha vooral dode en zieke of gewonde dieren, maar valt soms een
gezond dier aan. De roodbuikpiranha eet in grote scholen rond zonsop- en zonsondergang. Ze vinden hun prooi door een stel sensoren aan de zijkant
van hun lichaam, genaamd zijlijnen.
Uiterlijk:
De Rode Piranha kent een groot aantal verschijningsvormen, patronen en kleuren, afhankelijk van de vindplaats in het wild (geografische varieteiten).
Sommige exemplaren hebben een bloedrode buik en onderkaak (zgn. Pygocentrus nattereri var. "Super Redbelly"), anderen meer oranje of zelfs geel
(Pygocentrus nattereri var. "Ternetzi"). Deze verschillen worden veroorzaakt door verschillen in habitat (camouflage), water chemie, dieet, aan- of
afwezigheid van sterke stroming, en andere factoren.
De kleur van de buik loopt op tot ongeveer halverwege de zijlijn: daarboven is het
lichaam donkerder van kleur: zilver-kleurig, staalgrijs, blauwachtig, zwart, soms zelfs
met een groenige of paarsige gloed. Naar mate de vis ouder wordt, worden de flanken
bedekt met kleine zilveren schubben, die onder de juiste lichtinval een prachtig
iriscerend effect hebben.
De borst-, buik- en anaalvinnen zijn meestal globaal dezelfde kleur als de buik (meestal
iets donkerder), terwijl de andere vinnen doorschijnend grijs of zwart zijn. De staartvin
kent een heldere verticale band door het midden, en is groot en krachtig, waardoor de
Rode Piranha korte afstanden zeer snel kan overbruggen.
Het profiel van de kop is convex, met een bijzonder krachtige en gespierde onderkaak
bezet met messcherpe driehoekige tanden. De bovenkaak bevat soortgelijke tanden,
maar dan kleiner van formaat: als de vis zijn bek sluit, passen tanden van boven- en onderkaak precies in elkaar, als het ware als een berenval. De
tanden worden hooguit een paar milimeter groot, en worden per rij vervangen: piranha's blijven gedurende practisch hun hele leven tanden wisselen.
Alleen bijzonder oude exemplaren willen nog wel eens permanent tanden missen.
De ogen zijn in de meeste gevallen rood van kleur (vanaf een centimeter of 8-10: jongere exemplaren hebben zilveren ogen). Er is echter ook een
aantal geografische varianten met zilveren ogen. Een donkere band loopt diagonaal door het oog ter camouflage. De neusgaten zijn goed zichtbaar, en
voorzien van een kleine huidflap die waterstromen de neus in geleiden: piranha's hebben een bijzonder goed ontwikkelde reukzin, en kunnen tot op
grote afstand bloed in het water opmerken
Voeren:
Gekweekte Rode Piranha's zijn bijzonder makkelijk als het op voeren aankomt: praktisch alle voedselsoorten, geprepareerd alsook levend, wordt
zonder problemen geaccepteerd. Denk aan items als vis (filets, bevroren en levend *), schaaldieren en
kreeftachtigen (garnalen, krill, krab en kreeft, mosselen), insecten (regenwormen, meelwormen, vliegen) en
voor de 'liefhebbers' van horror in het aquarium zelfs kleine zoogdieren (muizen, ratten, hamsters - zeker
niet aanbevolen vanwege de kans op verwondingen, de introductie van ziektekiemen en de rotzooi waar je
mee blijft zitten - haar in de filters!)
Daarnaast kan op kleine schaal, dat wil zeggen niet vaker dan eens per maand bij wijze van traktatie,
rundvlees, varkensvlees, gevogelte of orgaanvlees (runderhart) gevoerd worden: zorg ervoor dat het 100%
vetvrij is en vrij van kruiden, specerijen en andere onnatuurlijke toevoegingen, daar piranha's moeite hebben
met het verteren van deze stoffen (vanwege het inherent hogere vetgehalte moeten deze items dan ook zeer
spaarzaam gevoerd worden!)
Naast dit dierlijke dieet kunnen ook geprepareerde voedsel-items zoals droogvoer met dierlijke en/of
plantaardige bestanddelen (pellets, tabletten, vlokken), gevriesdroogd en bevroren voer (muggenlarven,
bloedwormen) en in sommige gevallen zelfs groenten, fruit, zaden en noten.
Wat men ook kiest als hoofdmoot van het dieet, het is van belang om een zo gevarieerd mogelijk dieet aan te bieden. Een uitstekende manier om een
voedzaam en afwisselend dieet op te zetten is het zelf maken van voederblokjes: maak een grof mengsel van de ingredienten die je wil gebruiken en
eventueel vitaminepreparaten / voedingssuplementen, vermeng dit met gelatine, en giet het mengsel in een ijsblokjesvorm. Vries dit vervolgens in.
Rode piranha's, net als de andere Pygocentrus-piranha's, vangen hun prooi door actieve jacht: piranha's vallen in groepsverband scholen vissen aan, en
nemen beten uit alles waar ze hun tanden in kunnen zetten. Verwonde prooidieren worden vervolgens opgejaagd en verslonden door de groep. Dit
opjagen kan geruime tijd duren, daar piranha's weliswaar behoorlijk snel zwemmende vissen zijn, maar hoge snelheden maar kort kunne volhouden.
Solitaire vissen vertrouwen meer op de hinderlaag-techniek: vanuit een verstopplaats storten ze zich op nietsvermoedende prooivissen, om in de
meeste gevallen met een bek vol schubben en vinnen er vandoor te gaan in plaats van de vis te doden.Grootte:
Aquarium size:
Jonge en halfwas exemplaren kunnen tijdelijk in kleinere aquaria worden gehouden, afhankelijk van de aantallen en de
grootte: kleiner dan 80-100 centimeter moet een aquarium echter niet zijn, omdat ruimtegebrek leidt tot stress en agressief
gedrag, met gewonde of zelfs dode vissen als eindresultaat.
Bij volwassen vissen moet minimaal 80-100 liter per vis als vuistregel worden aangehouden, met een minimum
aquariumformaat van 150 centimeter lang en 50-60cm. diep en hoog. Bij scholen van 6 vissen of meer is 30cm. aquarium-
lengte per vis een goede norm.
Rode piranha's zijn berucht vanwege hun nerveuze en zelfs schichtige karakter (dit in schril contrast met hun sterk
overdreven reputatie): zo lang de vissen niet gewend zijn aan menselijke aanwezigheid in het algemeen, en hun 'baasje' in
het bijzonder, zijn ze geneigd om bij het minste of geringste in paniek door de bak te schieten op zoek naar een
schuilplaats. Daar een piranha in paniek weinig oog heeft voor zijn omgeving is het af te raden decoratiestukken te
gebruiken met scherpe kanten, daar dit tot verwondingen kan leiden, dat op zijn beurt de aandacht van hongerige
groepsgenoten kan trekken of tot secundaireinfecties kan leiden. Ronde stukken kienhout, kiezelstenen en veel planten zijn daarentegen uitstekend
geschikt voor de inrichting van een piranha-aquarium, en de aanwezigheid ervan zal een kalmerend effect op de vissen hebben
Voortplanting:
Een legsel bestaat meestal uit 1000 tamelijk grote eieren, die worden afgezet aan in het water hangende boomwortels. Het legsel wordt door beide
ouders bewaakt totdat de eieren na 9 of 10 dagen uitkomen
Water parameters:
17-25C graden, PH 5.5 - 7.8,